O rasie

 Owczarki staroniemieckie (Altdeutscher Schaferhund, Old German Shepherd), to linia owczarków długowłosych, pochodzących głównie od owczarków użytkowych z byłego DDR  oraz z linii zachodnioniemieckich . Mają budowę pierwotnych owczarków niemieckich oraz bardziej zróżnicowane umaszczenia.

  W byłym DDR preferowano u psów twardość, siłę charakteru i odporność na stres, a także monitorowano zdrowie każdego szczeniaka z miotu. Po upadku hodowli państwowych psy zostały tylko w prywatnych rękach. Przez lata nie były uznawane i nie mogły być hodowane w ramach SV, stąd dużo psów zostało sprzedanych za granicę- głównie do USA. Linie długowłose DDR są bardzo unikalne, ponieważ STASI wybijała te psy z powodu długiego włosa, który uważano za niepożądany.

Druga linia - zachodnioniemiecka - to psy z długim włosem od wielu pokoleń - bardziej rodzinne, ze spokojniejszym usposobieniem. W RFN również wprowadzony został wzorzec owczarka przez FCI, który zabranial hodowli długowłosych -  tylko nieliczni hodowcy tę rasę wciąż hodowali.

We współczesnych hodowlach w Niemczech, Holandii, Austrii, Szwajcarii oraz w Belgii czy Francji cenione są linie DDR ze względu na większą unikalność i często są łączone z linią zachodnioniemiecką - uzyskując idealny balans oraz większą pulę genetyczną.

Zrównoważony temperament, osobowość przywódcza, samodzielność i pracowitość, a także wyższy próg pobudzenia niż u współczesnego owczarka niemieckiego, czyni z niego niezawodnego obrońcę, wszechstronnego psa służbowego oraz wspaniałego psa rodzinnego, który zachował wiele  ze swoich legendarnych cech.

Rodzaje umaszczenia OS:

- Grau - Braun -  szaro-brunatny
- Dunkelgrau - ciemnoszary
- Schwarz - Grau - czarno - szary
- Silber - srebrny
- Schwarz - czarny
- Bi-color - czarny z brązowymi kończynami

Umaszczenie klasyczne dla owczarka niemieckiego nie jest pożądane. 

Standard Owczarka Staroniemieckiego

Owczarek staroniemiecki to piękny, imponujący, mocny pies znany z inteligencji i urody. Pomimo wielkości  chodzi dumnie i nie męczy się.

Wielkość: Kłąb samce 60-67 cm, suki 55-62 cm.

Charakter:

Stabilny, inteligentny, wszechstronny, odważny, czujny. Owczarek staroniemiecki nadaje się do różnych zastosowań / szkolenia i znajduje przyjemność w zabawach z jego panem. Jest prawdziwym  przyjacielem dla dzieci i zwierząt .

Kolor, umaszczenie i sierść:

W przypadku owczarka staroniemieckiego dopuszczalne są różne kolory. Czarny , czarny podpalany (bicolor) oraz wilczasty w różnych wybarwieniach: rudo-brązowy, złoty kolor z czarnym, czarnym ze srebrnym, czarnym ze śmietaną, czarny z szarym po wilku, szary, ciemny szary i różne odcienie ciemnego brązu, ciemny szary, rudy lub czarny. Białe znaczenia na palcach i białe miejsca na klatce piersiowej są dozwolone.

Czasem pojawia się owczarek w umaszczeniu blue (błękitnym) – nie jest dopuszczony do hodowli w części krajów np. w Holandii. Niedopuszczalne jest rozmnażanie ze sobą dwóch osobników w umaszczeniu blue – więcej na ten temat:

http://www.doggenetics.co.uk/problems.html#dilute albo 
http://pieswmiescie.pl/genetyka-psich-kolorow/

Owczarek  staroniemiecki długowłosy ma podwójną grubą warstwę średnio grubej sierści z miękkim podszerstkiem. Głowa, pysk, uszy i tył przednich i tylnych nóg pokryte są krótkimi i gładkimi włosami.

Długość włosów: Długie, miękkie z podszerstkiem, rozdzielone na środku pleców.

Głowa, oczy i uszy:

Głowa jest szeroka i duża w odniesieniu do reszty ciała, czaszka jest w przybliżeniu tak szeroka jak długa. Zbyt wąski lub zbyt ostry pysk psa jest nie do przyjęcia. Dobrze rozwinięte szczęki, czarne usta, dobry zgryz nożycowy, w sumie 42 zebów, górnych- 20, dolnych- 22

Oczy są średniej wielkości, w kształcie migdału, nieco skośnie umieszczone, nie wypukłe, kolor może różnić się od jasnobrązowego do ciemnobrązowego.

Uszy są wyprostowane noszone otwarte do przodu. Wysokość ucha musi być co najmniej równa szerokości przy podstawie. Dojrzała owczarek staroniemiecki z jednym lub dwoma wiszącymi uszami jest nie do przyjęcia. Jest to ważny powód pójścia do weterynarza.

Korpus i ogon:

Ciało ma szeroki i mocny grzbiet, solidne kości i ma być dobrze umięśnione. Nachylona tylna postawa nóg powinna być postrzegana jako poważny błąd w odróżnieniu od owczarków eksterierowych. Głęboka i szeroka klatka piersiowa. Łopatki są długie i ukośne. Ramię jest w kącie prostym względem łopatki. Przednie nogi są proste. Kończyny tylne są powszechnie w widoku z boku z dobrym umięśnieniem. Górna i dolna część nóg jest pod kątem prostym w stosunku do siebie. Śródręcza jest silne i krótkie. Łapy są owalne, zwarte, o dobrze wysklepionych palcach. Podeszwy powinny być grube i twarde, ciemne i mocne paznokcie.

Ogon dobrze owłosiony i sięga poniżej stawu skokowego W spoczynku ogon wisi w lekkim łuku, ogon jest noszony wyżej w ruchu lub gdy pies jest zaciekawiony czy podniecony - krzywa wówczas będzie większa.

Chód

Chód starego owczarka niemieckiego powinien być miękki, gładki i rytmiczny. Owczarek staroniemiecki porusza się bardzo lekko z odpowiednią koordynacją i równowagą. Stopy pozostają blisko ziemi, zarówno podczas chodu do przodu i do tyłu. Powinien mieć dobry rozwój mięśni i stawów w celu uzyskania idealnego ruchu. Podczas zwiększenia szybkości owczarek staroniemiecki musi poruszać się płynnie, bez wahania. Kończyny przednie powinny być daleko przed nosem, gdy głowa jest wysunięta do przodu.

Musi być dobrze zaznaczony dymorfizm płciowy  (męskość samca i cechy żeńskie suki muszą być od razu zauważalne).

Przy dużym temperamencie musi dać się tak poprowadzić, żeby dostosował się do każdej sytuacji i wykonywał z chęcią i radością wyznaczone dla niego zadania. Musi być śmiały i twardy, kiedy ma bronić swojego pana i jego własności. Powinien chętnie atakować, kiedy jego właściciel tego wymaga, ale poza tym ma być to uważny, posłuszny, przyjemny członek rodziny.

Ma być przyjazny dla domowników, przede wszystkim dla dzieci oraz przyjacielski dla innych zwierząt i nie stwarzający problemów w kontaktach z ludźmi.