OWCZAREK STARONIEMIECKI – WZORZEC RASY

Wzorzec Owczarka Staroniemieckiego przyjęty przez PKPR w 2011 roku.

Kraj pochodzenia: Niemcy 
Użytkowanie: Wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy
Klasyfikacja: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające
Sekcja 1: Psy pasterskie

WRAŻENIE OGÓLNE: 
Owczarek Staroniemiecki jest psem średniej wielkości, lekko wydłużony, mocny i dobrze umięśniony, suchy, mocnej budowy. Okrywa włosowa odporna na warunki atmosferyczne. Należy dążyć do doskonałego wrażenia ogólnego, ale nie można zapominać o użytkowych cechach psa. Dymorfizm płciowy musi być dobrze widoczny (męskość samca i cechy żeńskie suki muszą być od razu zauważalne). Owczarek Staroniemiecki odpowiadający obrazowi rasy daje w oglądzie obraz pradawnej siły, inteligencji i zwrotności, przy zachowanych proporcjach, gdzie niczego nie jest za dużo lub za mało. Przy dużym temperamencie musi dać się tak poprowadzić, żeby dostosował się do każdej sytuacji i wykonywał z chęcią i radością wyznaczone dla niego zadania. Musi być śmiały i twardy, kiedy ma bronić swojego pana i jego własności. Powinien chętnie atakować, kiedy jego właściciel tego wymaga, ale poza tym ma być to uważny, posłuszny, przyjemny członek rodziny. Przyjazny dla domowników, przede wszystkim dla dzieci oraz przyjacielski dla innych zwierząt i nie stwarzający problemów w kontaktach z ludźmi.

KĄTOWANIE I CHODY: 
Owczarek Staroniemiecki jest kłusakiem. Jego chód polega na przemiennym stawianiu łap – stawia zawsze przednią łapę w przecinku do tylnej. Stosunek wysokości do długości oraz pozycje i kątowanie kończyn są tak wzajemnie dostosowane, że zapewnia to wytrwały kłus na długie dystanse. Wszelka skłonność do przekątowania tylnych kończyn zmniejsza siłę i wytrwałość psa.

ISTOTA I CECHY CHARAKTERU: 
Owczarek Staroniemiecki musi być zrównoważony, uważny, przyjazny, łatwy w prowadzeniu, czujny, wierny i nieprzekupny, jak również powinien być śmiały, waleczny i twardy. Cechy te sprawiają, że jest to ogólnie doskonały pies użytkowy, a szczególnie nadaje się na pojętnego psa towarzyszącego i rodzinnego, strzegącego stad, psa obronnego, służbowego, stróżującego, tropiącego i ratunkowego.

WYSOKOŚĆ W KŁĘBIE / WAGA: 
pies - 63 do 68 cm / 40 – 50 kg 
suka - 58 do 63 cm / 30 – 45 kg 
Dozwolone jest odchylenie wzrostu rzędu 2,5 cm w górę lub w dół. 
Wysokość w kłębie należy mierzyć specjalną miarą jako wysokość konstrukcji kostnej szkieletu, przy przyciśniętej okrywie włosowej, gdzie linia pomiaru jest prostopadła do podłoża, dotykająca łokcia psa, przebiegająca od kłębu do ziemi. 
Przekroczenie wymiarów w górę lub w dół zmniejsza wartość użytkową i hodowlaną.

GŁOWA: 
Głowa proporcjonalna do korpusu (długość głowy ca. 40% wysokości w kłębie), nie za ciężka, nie za drobna, niezbyt wydłużona. W ogólnym wrażeniu sucha, stosunkowo szeroka między uszami. 
Czoło (widziane z przodu i z boku) tylko nieco wypukłe. Bruzdy pośrodkowej brak lub jest słabo zaznaczona. 
Policzki zaokrąglone, lecz nie wystające. Boczna linia policzków przebiega łagodnie. 
Mózgoczaszka (około 50% łącznej długości głowy) widziana od góry przechodzi od uszu do grzbietu nosa, stopniowo, równomiernie zwężając się, przy skośnie przebiegającym, niezbyt mocno zaznaczonym stopie do (widziana również z góry) długiej i suchej części pyska (górna i dolna szczęka) o kształcie stożkowym. Szerokość mózgoczaszki powinna odpowiadać mniej więcej jej długości, przy czym u samców nie kwestionuje się lekkiego przekroczenia tego wymiaru, a u suk zmniejszenia tej proporcji. 
Kufa silna, wargi napięte, suche i dobrze przylegające.

NOS: 
Nos musi być czarny. 
Grzbiet nosa prosty. Biegnie niemalże równolegle z linią przedłużenia czoła. 
Zgryz nożycowy, cęgi muszą zachodzić na siebie jak w nożycach. Siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Uzębienie kompletne (42 zęby: 20 w górnej i 22 w dolnej szczęce). Zęby powinny być zdrowe i silne. Szczęka musi być silnie rozwinięta, żeby zęby były głęboko ułożone w zębodołach. Wadą jest przodozgryz, tyło zgryz, zgryz cęgowy, a także zbyt duże odstępy między zębami.

USZY: 
Uszy są średniej wielkości. Przy podstawie szerokie, wysoko osadzone, stojące, ustawione w jednym kierunku, równolegle do siebie (nie ściągnięte), zakończone szpiczasto. Małżowina ucha ustawiona do przodu. Uszy znacznie ściągnięte psuja wizerunek rasy. Psy z załamanymi, kopiowanymi i wiszącymi uszami należy wyeliminować. Psy w ruchu i pozycji leżącej kładą uszy, co nie jest wadą. 
Oczy średniej wielkości, kształtu migdała, położone nieco ukośnie, nie wypukłe. Kolor oczu dopasowany do koloru sierści i maski psa, w miarę możliwości ciemny. Wyraz oczu żywy, inteligentny, pewny. Jasne oczy są niepożądane. 

SZYJA: 
Szyja jest mocna z dobrze rozwiniętymi mięśniami, bez luźnej skóry na podgardlu. Szyja noszona jest pod kątem 45o do linii poziomej, przy podnieceniu wyprostowuje się, a opada przy kłusie. 

TUŁÓW: 
Długość tułowia powinna przekraczać wysokość w kłębie. Powinna wynosić 110 – 117% wysokości w kłębie. Jeśli chodzi o długość całkowitą to niepożądane są psy krótkie, kwadratowe i wysokonożne. 
Klarka piersiowa głęboka (około 45-48% wysokości w kłębie) i szeroka. Mostek możliwie długi i dobrze wykształcony. 
Żebra dobrze uformowane i długie. Ani nie beczkowate, ani za płaskie. Żebra schodzą się do mostka sięgającego do łokcia. Właściwe ożebrowanie klatki piersiowej pozwala na swobodny ruch łokcie, kiedy pies biegnie kłusem. Żebra zbyt okrągłe powodują zaburzenia ruchu i wykręcanie łokci. Żebra zbyt płaskie powodują wciągnięcie łokci. Sięgają dość daleko do tyłu, tak, że lędźwie są stosunkowo krótkie. 
Brzuch jest umiarkowanie podkasany. 
Grzbiet łącznie z lędźwiami jest prosty, silnie rozwinięty. Miedzy kłębem z zadem nie za długi. Kłąb nie powinien być nazbyt wysoki ani nazbyt długi, dobrze zaznaczony w stosunku do grzbietu w który powinien łagodnie przechodzić bez przerwania linii grzbietu. Linia grzbietowa prosta, nie opadająca. 
Lędźwie są szerokie, mocne i dobrze umięśnione. 
Zad jest odpowiednio krótki i nie opadający. Kość biodrowa i krzyżowa tworzą podstawę kostną zadu. Zad zbyt opadający lub zbyt długi jest niepożądany. 

OGON: 
Ogon jest obficie owłosiony, z chorągwią na spodniej stronie. Sięga przynajmniej do stawu skokowego i nie może wystawać poza środek śródstopia. W stanie spokoju ogon zwisa w łagodnym łuku. Przy podnieceniu i w ruchu jest mocniej zagięty i podniesiony, ale nie ponad linię grzbietu. Cięte ogony są niedopuszczalne. 

KOŃCZYNY: 
Kończyny przednie 
Łopatka jest długa, ustawiona skośnie, pochylenie około 45o, płasko przylegająca. 
Ramię ustawione pod katem około 90 st. Ramię jak i łopatka muszą być dobrze umięśnione. 
Podramię (widziane z wszystkich stron) jest proste. Kości ramienia i podramienia są bardziej owalne niż okrągłe. 
Śródręcze jest mocne ale nie za strome, ale także niezbyt miękkie (kąt nachylenia śródręcza do podłoża około 20o) 
Łokcie nie są odstające, ani zbyt przyległe (wciśnięte). Długość kończyny wystająca poza klatkę piersiową powinna stanowić ca. 55 % wysokości w kłębie. 
Kończyny tylne są szerokie z silnymi mięśniami. 
Kość biodrowa widziana z boku jest skośnie ustawiona w stosunku do nieco dłuższego podudzia, które jest ustawione pod kątem ponad 120o. Kątowanie odpowiada kątowaniu kończyny przedniej bez przekątowania. 
Staw skokowy jest silny i stabilny. Śródstopie jest silne i tworzy wraz z podudziem naprężony staw skokowy. Tylne kończyny muszą być silne i dobrze umięśnione, tak aby bez problemu uzyskać dobru posuw. 
Łapy są okrągłe, krótkie, zwarte z dobrym podbiciem. 
Opuszki są bardzo twarde, ale nie szorstkie. 
Pazury są krótkie i silne, ciemniej barwy. 

OKRYWA WŁOSOWA: 
Poprawna szata Owczarka Staroniemieckiego to sierść długa z podszerstkiem. Włos jest o długości powyżej 10 cm, nie zawsze prosty, a przede wszystkim nie przylegający gładko do tułowia. Sczególnie we wnętrzu uszu, za uszami, na spodniej stronie podramienia i najczęściej w okolicy lędźwi włosy są znacznie dłuższe, tworzą niekiedy frędzle przy uszach i chorągwie od łokci do śródręcza. Portki na tylnych kończynach są długie i gęste. 
Umaszczenie: czarne z regularnym podpalaniem marchewkowo – brązowym, brązowym, żółtym, do jasnoszarego, również z czarnym czaprakiem, ciemnym nalotem (czarny nalot na podłożu szarym bądź świetlisto brązowym z odpowiednim jaśniejszym podpalaniem), czarny, wilczasty jednobarwny albo z jasnym bądź brązowym podpalaniem. Małe, białe znaczenia na klatce piersiowej albo bardzo jasna sierść na wewnętrznej stronie kończyn są dopuszczalne, ale niepożądane. Lusterko nosa musi być czarne we wszystkich odmianach barwnych. Psy o mało wykształconej lub bez maski, o żółtych oczach albo o zdecydowanie jasnych oczach, jasnych znaczeniach na klatce piersiowej i wewnętrznej stronie kończyn, jak również białawych pazurach i czerwonym końcu ogona bądź rozmytych, niewyraźnych kolorach uważane są za psy słabo pigmentowane. Podszerstek jest (poza psami czarnymi) zawsze lekko zabarwione na szaro. 

WADY: 

• wszelkie braki wpływające na użytkowość, wytrzymałość i sprawność, a szczególnie wygląd nieodpowiadający płci 
• brak aktywności 
• nerwowość lub nadpobudliwość 
• lękliwość 
• brak witalności i chęci do pracy 
• wnętrostwo jedno lub obustronne, za małe jądra 
• miękka i limfatyczna konstytucja, brak zwartości 
• wyblakłe umaszczenie 
• sierść niebieskawa 
• psy albinotyczne (zupełny brak pigmentu) 
• psy białe 
• przekroczenie wymiarów (w górę lub w dół) 
• psy zbyt drobnej budowy 
• psy wysokonożne oraz przebudowane przodem 
• psy zbyt krótkie 
• psy zbyt lekkie lub o niezgrabnej budowie ciała 
• miękki grzbiet 
• karpiowaty grzbiet 
• mocno opadający zad 
• strome ustawienie kończyn jak również wszelkie wady wpływające negatywnie na przestrzenny i wytrzymały chód 
• zbyt krótki, tępy, słaby, szpiczasty, albo wyciągnięty pysk 
• przodozgryz lub tyło zgryz albo inne wady zgryzu, słaby lub uszkodzony zgryz, brak zębów 
• zwisające i trawle źle noszone uszy, uszy kopiowane 
• ogon zakręcony, źle noszony, kopiowany lub szczątkowy 
• za miękka lub za krótka okrywa włosowa, włos długi bez podszerstka 

KRZYŻOWANIE: 
Krzyżowanie między Owczarkami Staroniemieckimi i Owczarkami Niemieckimi Długowłosymi jest niedozwolone.